Hoe ga je om met emoties?

Wat doe jij als je je rot voelt? Emoties ervaart die je niet wilt voelen? Wanneer je je simpelweg overweldigd of gestrest voelt? We hebben allemaal ons toevluchtsoord, als we even niet willen voelen. Social Media, drinken, roken, eten...

In mijn eigen zoektocht kwam ik erachter dat het essentieel is voor je darmgezondheid om gezonde manieren te vinden om met "negatieve" emoties om te gaan. Want, velen van ons hebben geen idee wat ze met deze emoties aan moeten. 

Darmen als tweede brein

De darmen en hersenen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het brein en de darmen communiceren constant met elkaar. Dit doen ze via de nervus vagus, de langste hersenzenuw die van de hersenstam helemaal naar de dikke darm en andere vitale organen loopt. Dit is de communicatiesnelweg tussen de hersenen en de darmen. De hersenen geven signalen door aan de darmen en andersom.

Problemen in de darmen kunnen een onbalans in het brein veroorzaken en een bezorgde geest kan stress veroorzaken, waardoor de darmen uit balans raken.

Bij darmproblemen zoals diarree, een opgeblazen gevoel, reflux en constipatie moeten we dus niet alleen kijken naar het fysieke lichaam en voeding, maar ook naar de rol van onze emoties.

Emotie: energie in beweging

Emoties zoals blijdschap, verdriet, boosheid, vreugde, angst, jaloezie en frustratie kunnen allemaal invloed hebben op onze darmen. Het woord emotie betekent "energie in beweging". Emoties kunnen worden ervaren als energie die door het lichaam beweegt.

Afhankelijk van het soort emotie kan deze snel of langzamer stromen. Emoties als passie, liefde en dankbaarheid stromen sneller dan emoties als schaamte, schuld en depressie. Hoe sneller de emotie door het lichaam stroomt, hoe meer "beweging" er is en hoe beter je je voelt. 

Nee, het is minder zweverig dan je denkt. Het is net als wanneer je naar de sportschool gaat. Je beweegt veel, de energie stroomt lekker door je lichaam en je voelt je energieker en fitter dan wanneer je de hele dag zit te Netflixen op de bank met een zak chips. Klinkt best logisch toch? Wanneer je veel langzaam stromende emoties ervaart of emoties onderdrukt, kan de energie vast komen te zitten.

Maar als het genegeerd wordt, gaat ons lichaam grotere symptomen geven en kan constipatie uiteindelijk uitmonden in darmkanker. Het is als het knipperende rode lampje op het dashboard van een auto. Je weet dat er iets mis is, maar in plaats van uit te zoeken wat het is, bedek je het lampje en doe je alsof er niets aan de hand is.

Onze taal en fysieke klachten

We mogen dus beter gaan luisteren naar ons lichaam en de rode lampjes die het afgeeft. Maar hoe doen we dat? Ten eerste kunnen we kijken naar onze taal, die het al een beetje verraadt... een brok in je keel, het gewicht van de wereld op je schouders dragen. Iets niet aankunnen, een knoop in je maag, vlinders in je buik... Je ziet dat emoties verbonden zijn met ons lichaam en onze organen.

Je kunt het één niet los zien van het ander.

De lever verwerkt gifstoffen maar ook woede. Heb je leverproblemen, welke woede heb je dan onderdrukt? Heb je oorproblemen? Wat wil je niet horen? Heb je last van constipatie? Waar houd je je aan vast? Wat kun je niet loslaten? We kunnen onze symptomen vaak letterlijker nemen dan we denken. 

Waarom onderdrukken we emoties?

Nu weten we dat onze darmen en hersenen met elkaar verbonden zijn en met elkaar communiceren en we hebben geleerd dat emoties vast kunnen komen te zitten in ons lichaam.

Maar waarom blijven ze eigenlijk steken? Waarom zijn we zo gewend om emoties te onderdrukken? Dit is wat de meesten van ons onbewust leren. In de eerste 7 jaar van ons leven leren we op de automatische piloot, je pikt nieuwe dingen super snel op en leert van de mensen om je heen en situaties die zich voordoen.

Impactvolle emotionele ervaringen uit deze eerste zeven jaar worden opgeslagen in een deel van je hersenen dat de amygdala heet. Ik zal je een voorbeeld geven van hoe dit werkt. Stel je voor: je bent heel trots en rijdt op je nieuwe groene fiets die je voor je 6e verjaardag hebt gekregen.

Alleen dan val je. Dat doet pijn, dus je begint te huilen. Je vader komt naar je toe en zegt "kind, niet huilen. Jongens huilen niet. Wees sterk" Dus je probeert te stoppen met huilen en slaat dit op in je amygdala. Je hebt geleerd om sterk te zijn en niet te huilen.

Ons onderbewustzijn is 97% van de dag actief

Je zou zeggen, nou, dat is zo lang geleden, waarom zou dat er nog toe doen? Alles wat we hebben geleerd tussen ons eerste en zevende jaar zijn de programma's die we elke dag afspelen. Het is ons onderbewustzijn. We denken met ons bewustzijn, maar ons onderbewustzijn is ongeveer 97 procent van de dag actief. 97 procent van de dag...

Dus als je toen hebt geleerd om je drang om te huilen te onderdrukken, dan zul je dat waarschijnlijk nog steeds doen in situaties die zich nu voordoen. Het is alsof je weer je zesjarige zelf bent, je huilbui onderdrukt en sterk blijft voor je vader. Daarom onderdrukken we onze emoties en daarom kunnen ze vast komen te zitten.

Emoties voelen, niet beredeneren. 

Wist je dat emoties maar 20 tot 90 seconden duren? Je mag elke emotie leren doorvoelen. Je mag boos zijn, je onzeker voelen of huilen. Huilen is een manier om de stress van een traumatische situatie los te laten, of het nu iets kleins is zoals van je nieuwe groene fiets vallen of iets groots zoals rouwen om iemand van wie je houdt.

Andere manieren zijn schudden met je lichaam, dansen, rennen, zingen, diep ademhalen en zelfs boeren en scheten laten. Dit zijn allemaal manieren om energie weer te laten stromen, zodat er niets vast komt te zitten.

Ik kan bijvoorbeeld niet tegen gluten en als ik gluten eet, reageert mijn lichaam door hysterisch te huilen en ongecontroleerd te schudden en daarna voel ik me altijd veel beter. Je hoeft emoties niet te beredeneren. Alleen te voelen, dat is genoeg. Laat het toe. Hoe meer je voelt, hoe minder je op hoeft te kroppen.